منیر و ماه و مراد

دیدگاهها

1. نسرین – اسفند 1, 1401

   سپاس بیکرانم نثارتون که وقت گذاشتید برای نظرهای باارزشتون.

2. مریم – بهمن 26, 1401

   با درود به شما
   واقعا من به شخصه لذت میبرم از خوندن این کتاب و الان در حال خوندن برای بار دوم هستم و هر دفعه خودم رو جایگزین یکی از شخصیت‌های این کتاب میذارم و بیشتر لذت میبرم .

3. بهمن (مالک تایید شده) – بهمن 23, 1401

   مجموعه قصه‌های “منیر و ماه و مراد” به زیبائی هرچه تمامتر خواننده را با دنیای رازآلود و غمبار منیر آشنا می‌کند.
   او را همدرد منیر ساخته و در بزنگاهی غیرمنتظره با خروج منیر از دنیای قصه، که حالا دیگر برای خواننده بسیار ملموس و باور کردنی شده است غمی پنهان به جانش می‌نشاند.
   غمی که او را پا به پای مراد و در کنار او پشت یک پنجرۀ مرده می‌نشاند.
   پنجره‌ای که زمانی نه چندان دور در کنار مراد، به منیر و ماه و ماهی‌های حوض نگاه می‌کرد.
   لازم است به قدرت قلم و توانائی توصیف نویسندۀ این مجموعه داستان صمیمانه تبریک عرض کنیم.

4. بهمن (مالک تایید شده) – بهمن 22, 1401

   سلام و عرض ادب و احترام خدمت بانوی فرهیخته نسرین بانو.
   همچنان در حال قدم زدن در دنیای شیرین و خیال‌انگیز منیر و در کنار مراد هستم.
   اما گاهی نکته‌ای ذهنم را از آن فضای مه‌آلود بیرون می‌کشد که در ادامه عرض می‌کنم.
   صفحه‌ی ۲۸ سطر ۱۶:
   نگاهی به درخت خشک زیتون کرد و با صدای بلند خطاب به «او» گفت…

   قطعاً (او) ضمیر سوم شخص مفرد و برای انسان کاربرد دارد و برای اشیاء و خصوصاً در اینجا بهتر بود از ضمیر اشاره‌ی (آن) استفاده می‌کردید.

5. نسرین – بهمن 9, 1401

   با سپاس از وقتی که برای خوندن و نوشتن نظراتتون گذاشتین باید بگم این نظرات چراغی هستن برای راه پیش روی من. چه نظرهای مثبت چه منفی. آقا بهمن بعنوان یک نویسنده ی خوب، در مورد شخصیت هسته ی داستان که منیر هست حرف دارید و حرفاتون برام جالب بود. می دونید که دیدگاههای مختلف از خوانش های گوناگون شیرینی خاص خودش را برای نویسنده داره. فکر می کنم در به تصویر کشیدن شخصیت منیر موفق بوده ام وگرنه این احساس به شما منتقل نمیشد. ممنون اینقدر با دقت می خونید.

6. بهمنیار دلدار (مالک تایید شده) – بهمن 8, 1401

   در صفحۀ ۱۲ سطر ۶ مراد از اصرارهای منیر برای بیرون کشیدن ماه از توی حوض “خنده‌اش” می‌گیره.
   “خنده” اونم در وضعیتی که چند سطر قبل توصیف کردید(کابوس‌های مکرر مراد و سرمای هوا و حال بیمار منیر و…) از حجم فشاری که به خواننده وارد شده بشدت کم می‌کنه و اون خنده شاید در این شرایط عکس‌العمل طبیعی یه مرد، حتی یه مرد بشدت عاشق نباشه.
   مردی که بجای اینکه نگران حال روحی عشقش باشه توی اون شرایط می‌خنده.
   شاید اگه مراد در برابر اصرارهای منیر عصبانی میشد ولی چون منیر رو بشدت دوست داشت نمی‌تونست روی حرف او حرفی بزنه در انتقال مفهوم مورد نظر نویسنده به خواننده بیشتر کمک می‌کرد.
   البته شاید.
   اینها صرفا نقطه نظر هستن و امکان قبول و یا رد اونا برای شما کاملا وجود داره.
   ممنون که به بنده این اجازه و فرصت رو دادی که هم کتاب زیباتون رو بخونم و هم نظراتمو براتون بنویسم.
   در ادامۀ مطالعۀ کتاب اگه نظری داشتم و قابل دونستین، بازهم براتون ارسال خواهم کرد.

7. بهمنیار دلدار (مالک تایید شده) – بهمن 8, 1401

   داستان از یک خواب شروع می‌شه. از یه کابوس وحشتناک. شروعی بسیار زیبا که کاملا توان جذب و میخکوب کردن خواننده در همان ابتدا رو داره.
   کابوسی که مراد می‌بینه اما توصیف به گونه‌ایه که انگار این منیره که داره کابوس می‌بینه.
   به اینجای متن دقت کنید:( صفحۀ ۹ سطر۵)
   «بعد می‌رفت توی دماغ او و مراد.»
   و “او” کسی نیست بجز “منیر”. کسی که مار او را اذیت می‌کنه.
   ولی در انتهای کابوس این مراده که خیس عرق از خواب بیدار می‌شه.
   حالا همون جمله رو با یه جابجائی اسم مجددا بخونیم:
   «بعد می‌رفت توی دماغ او و منیر.»
   با این جابجائی در اسم کسی که خواب رو می‌بینه “مراده” نه “منیر”.

8. بهمنیار دلدار (مالک تایید شده) – بهمن 8, 1401

   سلام بر نویسندۀ توانا خانم نسرین مولا
   دیروز دو جلد از کتاب منیر و ماه و مراد به دستم رسید و با ولع شروع به خواندن کردم.
   بماند که از همون بخش اول انگار کسی دستم رو گرفت و با خودش برد به گذشته‌های نه چندان دور.
   به زمانی که تازه با منیر و مراد و خالق اونا آشنا شده بودم و هر بار که داستانی از اونا می‌خوندم احساس می‌کردم که با مراد رفیقم.
   اما این بار داستان منتشر شده رو از منظر یه خواننده می‌خونم و چند نقطه نظر براتون می‌فرستم و هیچ الزامی نیست که نظرات من درست باشن.
   صرفا حرف‌های من نوعی نگاه دیگری به این داستان‌هاست و لاغیر.
   اول از همه، چیزی که بنده و شاید بعضی از خوانندگان را اذیت کنه و اصولا از منظر ادبی و کتابت هم خیلی درست نیست، حجم بسیار بالای استفاده از سه نقطه(…) در سطر سطر این داستانه، در حالی که به بسیاری از این سه نقطه‌ها نیازی نیست.

   داستان به زیبائی شروع و زیباتر از اون در بخش اول تموم میشه.
   توصیفات بسیار عالی و صحنه‌پردازی از نظر من کاملا بی نقصه.
   حس و حال مراد و منیر کاملا به خواننده منتقل میشه و این قدرت قلم شما رو اثبات میکنه.
   منیر شخصیتی ساده، شاید کم‌سواد و بیمارگونه داره و به نظر من گذاشتن کلمۀ ” ریشخند” در دهان او کمی به او حالت یک آدم معمولی و حتی با معلومات رو میده.
   شاید اگه بجای ریشخند می‌گفت”مسخره” طبیعی‌تر بود:( صفحۀ۱۱)
   «نیگا کن چطوری دم می‌جنبونن و ماه رو مسخره می‌کنن؟»

9. ماریا – بهمن 5, 1401

   کتاب منیر و ماه و مراد از این نظر خیلی برایم جالب بود که انگار در فضایی از شعر بودم بعد ناگهان انگار وارد نقاشی می‌شدم. هنوز در حال خوندن ادامه ش هستم.

10. طهورا – دی 30, 1401

    سلام خانم نسرین به خاطر انتشار دومین کتاب تون صمیمانه تبریک میگم. از طریق وب مهربانو آشنا شدم و هر دو کتاب رو سفارش دادم تا هدیه بدم به دختر کتاب خوانم.
    از شیوا خانم پورنگ هم که صمیمانه و با مهربونی برا سفارش کتاب و پست همکاری کردن تشکر می کنم. بی صبرانه منتظرم کتاب های خوب شما بعد از طی هزار و اندی کیلومتر بدستم برسه در پناه حق مهربان بمانید